Staatssecretaris Bleker van het ministerie van EL&I wil grenzen stellen aan de grootte van veebedrijven. Hij wil een voorziening treffen om op bepaalde locaties een grens te kunnen stellen aan de omvang van een veehouderijbedrijf.

Dit bleek uit het Kamerdebat van woensdag 23 november. Deze voorziening komt naast de huidige wetgeving van ruimtelijke ordening. De staatssecretaris wil met zijn voorstel grenzen stellen aan extremiteiten. De gevolgen voor de volksgezondheid, sociaaleconomische effecten of ethiek zullen meewegen bij de vraag of een bedrijf nog mag groeien op een bepaalde plaats.

Aantal dieren
Bleker laat zich niet vangen op een exact aantal dieren dat per bedrijf gehouden mag worden, maar laat zich wel ontvallen dat het gaat om ongeveer 300 tot 400 koeien, 900 zeugen, 6.000 vleesvarkens, 200.000 vleeskuikens of 100.000 leghennen. Deze beredenering blijft in de buurt van de 300 NGE die de staatssecretaris het hele jaar gehanteerd heeft in het politieke debat over de megastallen, al gaan melkveehouders in zijn opsomming ruim over de 300 NGE heen.
De staatssecretaris wil dat familiebedrijven centraal staan in de landbouw, waarbij ze kunnen groeien naar een omvang van twee gezinsinkomens. “Het vlees zal wat duurder worden, maar dan voldoet het lapje vlees wel aan hogere eisen.” De VVD betwijfelt of de markt het duurder vlees wil betalen.

Familiebedrijven
Dierenwelzijns- en milieuorganisaties vinden dat Bleker te veel ruimte laat voor extreme bedrijfsgroei in de veehouderij. Bleker constateert op zijn beurt dat het gros van de veehouders niet extreem wil groeien. 99 procent blijft zich volgens hem als een familiebedrijf ontwikkelen. In het rapport Grootschalige veehouderij in Nederland (2011) heeft Bleker een onderzoek laten doen naar de grootte van veebedrijven in Nederland. Hieruit blijkt dat – peildatum 2009 - 1,4 procent groter is dan 300 NGE en dat 0,3 procent groter is dan 500 NGE (zie tabel).

Totaal aantal veehouderijbedrijven in Nederland in 2009 met meer dan 300 of 500 NGE